مقایسه اثر فنتانیل، سوفنتانیل و آلفنتانیل به عنوان پره مدیکاسیون بر بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی لاپاروسکوپی تشخیصی ژنیکولوژیک

  سابقه و هدف: کاهش بروز تهوع و استفراغ پس از عمل (Postoperative nausea and vomiting, PONV) سبب تسریع ترخیص بیماران شده و هزینه‌های مربوط به داروهای ضدتهوع و استفراغ و مدت زمان توقف بیمار و یا بستری مجدد را کاهش می‌دهد و زمینه رضایت‌مندی بیش‌تر بیماران را فراهم می‌کند. در این مطالعه اثر سه داروی مخدری که به طور رایج در بی‌هوشی عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد (آلفنتانیل، فنتانیل و سوفنتانیل) بر بروز PONV مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به‌صورت دوسوکور انجام شد، 180 بیمار 35-18 ساله با ASA یک و دو به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند، دو دقیقه قبل از اینداکشن بی‌هوشی به هر یک از گروه‌ها mg 1 میدازولام و به ترتیب cc 2 فنتانیل، سوفنتانیل و آلفنتانیل تجویز شد و تمام بیماران تحت عمل جراحی با یک روش بی‌هوشی یک‌سان قرار گرفتند. سپس میزان بروز تهوع و استفراغ 2 و 2-24 ساعت پس از عمل در سه گروه بررسی شد. یافته‌ها: بروز تهوع به صورت بارزی در 2 ساعت اول پس از عمل در گروه آلفنتانیل کم‌تر از گروه‌های سوفنتانیل و فنتانیل بود (001/0P<)، در حالی‌که کاهش تهوع ناشی از آلفنتانیل در 2 ساعت ابتدائی پس از اتمام عمل جراحی، در ساعات بعدی تا 24 ساعت تنها با گروه سوفنتانیل اختلاف معنی‌داری نشان داد. بروز تهوع در سه داروی آلفنتانیل، فنتانیل و سوفنتانیل در 24 ساعت اول بعد از عمل به ترتیب 33/13، 35 و 6/41 درصد بود. تفاوت معنی‌داری در میزان بروز استفراغ در گروه‌های مختلف مشاهده نشد.  نتیجه‌گیری: در کل در 24 ساعت اول بعد از عمل تفاوتی بین سه داروی آلفنتانیل، فنتانیل و سوفنتانیل در بروز استفراغ دیده نشد، در حالی‌که اثرات مفید آلفنتانیل نسبت به دو داروی دیگر در کاهش بروز تهوع در دوره‌های پس از عمل جهت استفاده به عنوان پری‌مدیکیشن می‌تواند مد نظر قرار گیرد